Samo nekoliko meseci pošto su prevedene sa španskog i objavljene u „Lapisu" Radoslava Milenkovića, Kruševačko pozorište stavlja na repertoar Servantesove međuigre. 

Tada mladi dramaturg Branislav Nedić je četiri međuigre (Studija za razvod braka, Brižna straža, Pećina u Salamanki, Ljubomorni starac) spojio u celinu i impregnirao petom međuigrom - Teatar čudesa, po kojoj je predstava dobila ime. Reditelj Milan Karadžić ne preduzima nasilno osavremenjavanje Servantesa već pravi zanatski čistu predstavu punu renesansne neobuzdanosti i igre u ljupkoj koreografiji Sonje Lapatanov i efektnim muzičkim pasažima Zorana Obrenovića. 

Okvir radnji postavila je scenografija Nikoline Kovanević - kola putujuće družine u funkciji različitih ambijenata. U kostimima Zore Popović pojavljuju se Duka Jovanović kao ljubomorni starac Kanjisares, mlada i lepa Dragana Zrnzević kao varljiva Lorensa, Nataša Marković i Jovanka Mandić u ulozi razigrane Kristine, Zdravko Pavlović kao kum i rezoner. 

„Mladi kruševački ansambl" - piše Darinka Nikolić u novosadskom Dnevniku - „u kojem su nešto više smelosti i smisla za improvizaciju, tako primerenu renesansnom teatru, pokazala četvorica glumaca: Dragan Marinković, Nebojša Vranić, Bojan Veljović i Saša Petronijević, postižući onu neophodnu razigranost i zdravi scenski bezobrazluk karakterističan za komediju del arte, vrlo disciplinovano je sledio indikacije reditelja i njegove intencije, uspostavljajući, kroz kontrolisanu spontanost, vrlo dobru komunikaciju sa gledalištem.''

TV snimak je iz 1998. godine.